ಬೆಂಗಳೂರು, ಮಾ. 21 : ಭಾರತವು ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳು, ಭಾಷೆಗಳು, ಪದ್ಧತಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ದೇಶವಾಗಿದೆ. ಗಡಿ ಮತ್ತು ಮಿತಿಗಳನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಎಲ್ಲಾ ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ಒಂದೇ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಆಚರಿಸುವುದರಿಂದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ರಾಜ್ಯವೂ ಪರಸ್ಪರ ಏಕತೆಯಿಂದ ಸಹ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ.
ಹೊಸ ವರ್ಷವನ್ನು ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ “ಯುಗಾದಿ” ಎಂದು ಕರೆದರೆ, ಅದನ್ನು ಬೇರೆ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅನುಸರಿಸುವ ಪದ್ಧತಿಗಳು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಗಳು ಭಿನ್ನವಾಗಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಹಬ್ಬದ ಸಾರವು ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಆಂಧ್ರದ ಜನತೆಗೆ ‘ಯುಗಾದಿ’ ಹೊಸ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡುತ್ತದೆ. ಚೈತ್ರವು ಪಂಚಾಂಗದ ಮೊದಲ ತಿಂಗಳು, ಇದು ಭಾರತೀಯ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ ಆಗಿದೆ. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದವರು ಅದೇ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಗುಡಿ ಪಾಡ್ವಾ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ರಾಜಸ್ಥಾನಿಗಳಿಗೆ “ಥಾಪ್ನಾ” ಎಂಬ ವಿಭಿನ್ನ ಹೆಸರು ಇದೆ, ಆದರೆ ಇದನ್ನು ಸಿಂಧಿಗಳು ಚೇತಿ ಚಂದ್ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.
ಮಣಿಪುರದಲ್ಲಿ “ಸಾಜಿಬು ನಾಂಗ್ಮಾ ಪನ್ಬಾ” ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಹೊಸ ವರ್ಷವನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ “ಪುತಾಂಡು” ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪಂಜಾಬ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ವರ್ಷ “ಬೈಸ್ಕಹಿ” ಅನ್ನು ಬಹಳ ಆಡಂಬರ ಮತ್ತು ಪ್ರದರ್ಶನದೊಂದಿಗೆ ಸ್ವಾಗತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಚೀರಾಬಾವು ಮಣಿಪುರದ ಹೊಸ ವರ್ಷವಾಗಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಜನರು ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ವಿಶೇಷ ಭಕ್ಷ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಪೂಜೆಯ ನಂತರ, ನೈವೇದ್ಯವನ್ನು ನೈವೇದ್ಯವನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಹಬ್ಬವು ಪರ್ವತವನ್ನು ಏರುವುದರೊಂದಿಗೆ ಮುಕ್ತಾಯಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ಆರೋಹಣವನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸುತ್ತದೆ.
ಬಾಲಿ ಮತ್ತು ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಬೇರೆಡೆ, ಹಿಂದೂ ಸಮುದಾಯವು “ನೈಪಿ” ಎಂಬ ವಿಭಿನ್ನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಭಾರತ ಯಾವಾಗಲೂ ವಿವಿಧತೆಯಲ್ಲಿ ಏಕತೆಯ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದೆ. ನವ್ರೋಜ್ ಅನ್ನು ಪಾರ್ಸಿಗಳು ಮತ್ತು ಜೊರಾಸ್ಟ್ರಿಯನ್ನರು ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬಂಗಾಳಿಗಳಿಗೆ, ನಬ ವರ್ಷವು ಅವರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ರೊಂಗಾಲಿ ಬಿಹುವಿನ ಅಸ್ಸಾಮಿ ಹಬ್ಬವು ಅದನ್ನು ಜಾಗತಿಕ ದೃಶ್ಯಕ್ಕೆ ತರುತ್ತದೆ.
ಕೇರಳದ ವಿಷು ಹಬ್ಬವನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಲಾಗದು. ಮತ್ತು ವಸಂತ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಪಂಜಾಬ್‌ನ ಬೈಶಾಖಿಯ ವಿದ್ಯುದ್ದೀಪಕ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಯಾರೂ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅವರ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಉತ್ಸಾಹವು ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ, ಯುಗಾದಿ ಹಬ್ಬವು ಭವ್ಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಜನರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ವಿಶೇಷವಾದ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ಹಬ್ಬದ ಆಚರಣೆಯ ವಿಧಾನಗಳು ಒಂದು ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಯುಗಾದಿಯ ಸಾರವು ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ.
